ગોદડિયો ચોરો…કાગડાઓની કાગવાસ…

 

ગોદડિયો ચોરો…કાગડાઓની કાગવાસ…

 

=======================================================

 ગજાનન ગણપતિ દાદાની વિદાયની વસમીઘડીનાં ગાણાં ગાતા દેશ

 

દેશાવરની ચર્ચાના ચાકળા પર જાત જાતની ને  ભાત ભાતની વાતો

 

ખંભાતના ગાદલા તલાવના કિનારે ગોદડિયા ચોરામાં ગવાતી હતી.

 

ચોરાનાં બહુ ચર્ચિત પાત્રોનું આગમન થઇ રહ્યું હતું.

ગણેશ વિસર્જન દરમ્યાન  એવું જાહેર કરાયેલું કે ચોરાનાં દરેક પાત્રોએ

 

અનુભવીઓની સાથે રહી શ્રાધ પક્ષમાં કાગવાસના પ્રસંગો ને કાગડાની

 

ગતિવિધિ નીહાળવા જુદા જુદા શહેરો ને ગામડાઓ સાથે મહોલ્લાઓની

 

મુલાકાત લેવી ને એના આધારે ગોદડિયા ચોરામાં ચર્ચા કરવી.

 

ધૃતરાષ્ટ્ર કહે અલ્યા ગોદડિયા ભગવાને આ કાગડા કેમ પસંદ કર્યા ?

 

મેં કહ્યું “જો યુધિષ્ઠીર કુતરાને લઇ ગયા તે રસ્તામાં ઓગળી ગયો પછી

 

તમને પસંદ હોય તે લાવજો એવું પ્રભુ કહે તો માયાવતી કહે હું તો હાથી

 

જ લઇ જઇશ ને લાલુ કહે મેં તો મેરા ભેંસા સાથ લે કે જાઉંગા. પછી

 

જવાના સમયે યમરાજ કહે આઠ મણકા લાલુ ઓર અઠાર મણકા ભેંસા

 

ફીર મેરા વજન તો મેરે પાડેકી ક્યા હાલત હોગી એસા સમજ કે ભગવાને

 

કાગડાભાઇ પસંદ કિયા હેંગે ”

 

 ત્યાં જ કનુ કચોલું ને કોદાળો કંપની ધોતિયાધારી કાકાઓ વાઘજી વાઘ

 

હરમાન હડકાયો ચતુર ચોટલી ગબજી ગોદો રણછો રોકડી અમરત શકુની

 

હરજી હોકલી સાથે નાચતા કુદતા પ્રવેશ્યા.

 

કોદાળો કહે ” લીશન અબે ચોરેકે કલબલતે ક્રોવ નાઉ ધીસ કાકાઓને

 

યે હરાદ (શ્રાધ)કે જો નમુને દેખે હેંગે વો આપકે સાથ લાઇવ કરેંગે “

હરજી હોકલીએ થેલીમાંથી હોકો કાઢ્યો ને કહે “અલ્યા ગઠા જો આ અંબિકા

 

ને કલ્પના હોટલવાળાને ત્યોં (ત્યાં)થી બે ચાર હરગતા (સળગતા) કોયલા

 

ભરી લાય એટલે હોકાનો હડુકો મારીએ ને વાત કરીયે.”

કનુ કચોલું કહે ” આ સરકારોએ કોયલામાં હાથ કાળા કર્યા પછી કોયલાઓનું

 

દેવાળું ફુંકાઇ ગયું છે.”

હરજી હોકલી કહે “અમે એક મોલ્લા (મહોલ્લા)માં ગયા ત્યોં (ત્યાં) એક પૌત્ર

 

દાદાને કાગવાસ નાખતો પણ કાગડો આવતો જ નહોતો એટલે એની મમ્મી

 

કહે જો તારા દાદા તારી દાદીને જોઇને બીએ છે એટલે આવતા નથી.”

ગબજી ગોદો કહે “અમે એક શેર (શહેર)ની એક ગલીમાં ગયા તો છોકરો ને

 

એની બા કાગવાસ નાખતા હતા પણ કાગડો ચોથા ઘર પર આંટા મારતો.

 

એ જોઇ એની બા છોકરાને કહે જોયું મુઓ મર્યા પછી પણ ઓલી કંકુડીનો

 

છાલ મેલતો નથી વારે તહેવારે એના ઘર પર જ મંડરાયેલો રહે છે તારો

 

બાપો. અરે જીવતો હતો ત્યારેય ગાતો હતો….”

“ઓ કંકુડી તારો મને નેડો લાગ્યો નેડો લાગ્યો ને તારો કેડો લાગ્યો”

આ હું હોંભરુ (સાંભળું) તો એને કહું કે અલ્યા ડોહા અવે (હવે) તો સુધર

 

તો પાછો મુઓ આપણને હંભરાવે (સંભળાવે) કે,,,,,,,,,,,

“કંકોડીનો છોડવો ઉગ્યો મારે ખેતરે મજાનો છોડવો ઉગ્યો કંકોડીનો”

રણછોડ રોકડી કે‘ ” ભૈલા અમે મોટા શે’ર (શહેર)ની એક ગલીમાં ગયાતો

 

કાગડાભાઇ માથે ટોપી ને હાથમાં લાકડી લઇ તાનમાં દર્દીલા રાગે ગાતા..”

(રાગ- જાદુગર સૈંયા છોડો મેરી બૈંયા હો ગઇ આધી રાત અબ ઘર જાને દો)

“ડોશીને બહુત દબડાયા દિકરેને ખુબ દોડાયા

 

પુત્રવધુને લગાઇ  લાત  અબ તો વૃધ્ધાશ્રમ જાને દો..”

 

વાત એમ હતી કે “પત્ની પુત્ર ને પુત્રવધુએ મારી ને ઠમઠોર્યો કે વૃધ્ધાશ્રમની

 

વાટ પકડવી પડેલી ને ત્યાં જ રામ ને શરણ થયેલા એનું દર્દ ઉભરતું હતું.”

અમરત શકુનિ કે‘ “અમે દિલ્હીમાં એક કાગડાને માથે ટોપી ને પિંછાંમાં ગુલાબ

 

ખોસેલો જોયો એ શ્રાધના દુધપાક કરતાં એક ધોળી ગધેડી પાછળ લટુ

 

થઇને આગળ પાછળ ઉડતો જોયો.એ આવું ગાતો હતો……”

 

“કયામત હો ગઇ શિકાયત હો ગઇ તું વિલાયત ચલી ગઇ

 

મુશીબત હો ગઇ ફજીહત હો ગઇ પર મુઝે રિયાસત મીલ ગઇ “

 

વાઘજી વાઘ કે’ (કહે)” જો અમે દલ્લી (દિલ્હી) ગયેલા ત્યોં એક દુબળો પાતળો

 

કાગડો નાની હરખી (સરખી) લાકડી લઇ ધોળાં કબુતરો ને ગધેડાંની પાછળ

 

પડ્યો હતો.નારણ શંખ કે’તોતો (કહેતો હતો) કે ગોંધી (ગાંધી) બાપુનો કાગડો

 

લાગે છે ધોળિયા દેહ (દેશ) છોડી ગયા પણ હજુ ધોળી વસ્તુ જોઇ એમને ઝનુન

 

ચડે છે ને બોલે છે દેશ છોડી ચાલ્યા જાવ.અમે પુછ્યું કાગડાભાઇ તમારે

 શ્રાધમાં દુધપાક ને પુરી ભજિયાં ખાવા પોરબંદર નથી જવું ?”

 કાગડાભાઇ કહે“ જૈ (જઇ)ને શું મલવાનું બાપુ તો ઉપવાસ કરતા હતા એટલે

 ખાલી ધરમ ધક્કો ખાઇ પાછું આવવાનું ને જો કદાચ દુધપાક બનાવે તો

પાછો એય તે બકરીના દુધનો એમાં હવાદ (સ્વાદ) ક્યાં આવે ભૈલા (ભાઇલા).”

 પાછો એ કાગડો કહે” જો મેં આઝાદી અલાઇ ને મારી દેશની પ્રજા દુધપાક ને

 પુરી ભજિયાં પાપડ અથાણાં પાપડી દાત ભાત શાક રુપી એવાં કેટલાય

કરવેરા ભરી દરરોજ વાસ નાખે છે પણ વિધાનસભા સંસદ નગરપાલિકા

તાલુકા ને જિલ્લા પંચાયતોમાં બેઠેલા બધાય પક્ષોના કાગડાઓ બધું ભાડાં

ભથ્થાં પેન્શન હવાઇ મુસાફરી માંદગીની સારવારના બહાને બધુંય ઝાપટી

જાય છે ને ગૃહોમાં એક બિજા સામે દેખાડા પુરતા કા..કા..કા..કા.કા..કા..

કરી શોર મચાવે છે !!!!!!!!!!”

ગાંઠીયો==

“ભગવાને પિતૃપક્ષમાં કાગડાઓને જ કેમ મહત્વ આપ્યું ?”

“માનવ સ્વભાવ કાગડા જેવો છે.”

“ઓછું મળે તોય કાગારોળ ને વધારે મળે તોય કાગારોળ.”

“નાનો કે મોટો પ્રસંગ હોય કાગારોળ ચાલુ હોય.”

“જીવનભર કામ ક્રોધ લક્ષ્મી મોહ માટે કાગારોળ કરતો હોય છે.”

“ભજન ભોજન ને ભાષણમાંય કાગારોળ અવિરત ચાલુ જ હોય છે.”

“શ્રાધમાં કાગડા આવે તેય તેમના પુત્રોને કહેતા જાય ક..કા.કા ચાલુ રાખજે.”

==========================================================

સ્વપ્ન જેસરવાકર